Robin Handleman discusses haar ervaring als voorstander van Engelstalige literacy in Azië en daarbuiten.
Door Julie Saetre
Robin Handleman begon Robin Handleman begon haar gemeenschap te dienen toen ze zeven was. Als lid van de Girl Scouts of the USA, een jeugdorganisatie in de Verenigde Staten, werkten zij en haar medeleden op serviceprojecten op verschillende gebieden. Handleman is nu lid van de Kiwanis Club van Rockville in Maryland, VS. Handleman draagt haar toewijding aan dienstverlening uit naar landen in Azië en daarbuiten.
Het begon met een connectie die ze maakte tijdens een Kiwanis conferentie. Handleman zat als gekozen ambtenaar in haar lokale onderwijsraad toen een vriend in de gemeenteraad haar uitnodigde voor een bijeenkomst van de Kiwanisclub. Het resultaat van die bijeenkomst was dat Handleman lid werd van de club en al snel werd gekozen tot secretaris van de club.
Handleman geeft al meer dan 40 jaar les - onder andere als leesdocent, thuisziekenhuisdocent en docent Engels als tweede taal (ESL) - en heeft de afgelopen 26 jaar les en begeleiding gegeven aan studenten die op een unieke manier leren. Haar betrokkenheid bij Kiwanis leidde tot haar huidige missie: Ze heeft verschillende reizen naar Azië gemaakt om ESL-lessen te geven, Engelstalige bibliotheken op te zetten en een verscheidenheid aan andere diensten aan te bieden, waaronder het trainen van leraren over hoe ze hun lessen leuker en interactiever kunnen maken.
Handlemans meest recente reis was van januari tot juni 2024, toen ze vrijwilligerswerk deed in Thailand, de Filippijnen, Maleisië en Sri Lanka. Ze organiseert Zoom-bijeenkomsten over haar vrijwilligerswerk en is druk bezig fondsen te werven om meer Engelstalige bibliotheken in andere landen op te zetten.
We stelden Handleman een paar vragen om haar ervaringen te delen en om te bespreken hoe het nu verder moet.
Wat was een van de hoogtepunten van de reis naar Azië dit jaar?
Afgelopen maart heb ik vrijwilligerswerk gedaan in het Kiwanis Children Centre, dat wordt gesponsord door de Kiwanis Club van Kuantan, Maleisië. Het is een centrum voor volwassenen en kinderen met verschillende capaciteiten. Dat is de taal die ik liever gebruik dan kinderen met speciale behoeften. Ik wil je vertellen wat ze kunnen kunnen in plaats van wat ze niet kunnen.
De raad van bestuur was erg blij met alle veranderingen en verbeteringen die ik in die drie weken had aangebracht. Als dank voor mijn vrijwilligerswerk doneerden ze MYR2000 voor mijn toekomstige vrijwilligersprojecten. Ze hopen dat andere Kiwanisclubs ook een donatie zullen doen. In hun aanbevelingsbrief aan mij stelden ze het volgende: "Om een beetje wind in de vleugels van je vrijwilligerswerk te krijgen, willen we graag onze waardering tonen door MYR2000 te doneren voor je toekomstige werk. Bedankt dat je een kanaal bent om de bijdrage te leveren waar het het meest nodig is."
Hoe ben je betrokken geraakt bij dienstverlening in Azië?
Ik ging naar een Kiwanis-conferentie in Massachusetts. Daar ontmoette ik [wijlen] Binh Rybecki. Zij had de Kiwanis Peace Award ontvangen. Haar organisatie was Children of Peace International, of COPI. Toen ze haar dankwoord gaf, zei ze dat ze altijd op zoek was naar leraren om deel uit te maken van haar humanitaire missie. De mensen aan mijn tafel stonden op, wezen naar mij en zeiden dat ik de leraar was die zij in haar team zou willen. In 2006 vergezelde ik Binh op haar missie in Vietnam. Dat was mijn eerste ervaring in Azië.
Je eerste reis naar Azië om les te geven in VSV was in de herfst van 2017. Hoe kwam die kans tot stand?
Ik googelde op vrijwilligerswerkmogelijkheden in Thailand. Waarom Thailand? Ik ben dol op Thais eten! De Peace and Happiness Foundation kwam naar voren en ik zei tegen mezelf: "Wie wil er nou geen vrijwilligerswerk doen voor een bedrijf dat 'Peace and Happiness Foundation' heet?" Ik zag dat ze vrijwilligers zochten van 25 tot 40 jaar oud. Op dat moment was ik 65, maar ik heb mezelf altijd als vele jaren jonger beschouwd vanwege mijn enthousiasme en energieniveau. Ik voerde een WhatsApp-videogesprek met het hoofd van de organisatie. Ze was onder de indruk van het feit dat ik 50 jaar ervaring had in het onderwijzen van Engels als tweede taal en in het lesgeven in het algemeen. Ze nodigde me uit om vrijwilligerswerk te komen doen.
Hoe verliep die ervaring?
Ik kon logeren bij een van de leerkrachten op de school waar ik vrijwilligerswerk deed. Het was geweldig, want ik was midden in het dorp met de leerlingen, leerkrachten en ouders. Ik gaf les aan 27 brugklassers en ze waren gewoon te schattig voor woorden. Uiteindelijk bleef ik er twee weken. Er werd me verteld dat ik een open uitnodiging had om terug te komen wanneer ik maar wilde, omdat ik goed ontvangen was door de leerlingen en het schoolpersoneel.
Wanneer besloot je om het opzetten van bibliotheken op te nemen als onderdeel van je VSV-werk?
Vanaf de eerste dag dat ik als vrijwilliger in Azië les gaf in het Engels als tweede taal, waren de leerlingen dol op de boeken die ik uit Amerika had meegenomen. Ik reisde met ongeveer 10 boeken. Ze vonden het vooral leuk als ik ze voorlas. ... Ze speelden het boek na door de personages te zijn. Een andere activiteit die ze leuk vonden was dat ik bruine lunchzakjes meenam en dat we poppen maakten van de personages uit het boek.
Een van mijn gevorderde graden is die van leesdocent. Op een ochtend werd ik wakker en kwam de gedachte bij me op om bibliotheken op te zetten in de landen waar ik Engelse les geef. Ik vroeg mijn thuisclub of ik hun steun kon krijgen bij dit project. Ze zeiden ja en ik wist dat ik op weg was om mijn droom uit te laten komen.
Hoeveel bibliotheken heb je opgezet?
Ik heb net de vijfde bibliotheek afgerond en hoop er uiteindelijk nog drie op te zetten. (Ik heb in totaal in 10 landen in Azië vrijwilligerswerk gedaan.) Op dit moment is er één in Nepal, twee in Sri Lanka, één in Maleisië en de laatste is op de Filippijnen. Veel leraren volgen me op Facebook. De belangrijkste vraag is: "Kunnen we meer dan één bibliotheek in ons land hebben?"
De reden waarom Sri Lanka het geluk had om twee bibliotheken te hebben, was omdat het [hoofd van het] transportbedrijf dat de boeken van Maryland naar Sri Lanka verscheepte, vroeger in Sri Lanka woonde. Hij was zo enthousiast dat de kinderen daar deze geweldige ervaring zouden hebben, dat hij me een nominaal bedrag vroeg voor elke doos met boeken, zodat ik het dubbele aantal boeken kon sturen, waardoor ik twee bibliotheken kon opzetten.
Het is mijn bedoeling om nog drie bibliotheken te voltooien: in India, Pakistan en Cambodja.
Hoe heeft je Kiwanis-familie in Maryland je inspanningen ondersteund?
Geen van deze bibliotheken had er kunnen komen zonder de steun van de Kiwanisclubs in Maryland en, recentelijk, een in Illinois. De eerste twee bibliotheken werden gesteund door de Kiwanis Club van Westminster en de Kiwanis Club van Leisure World, Silver Spring, beide in Maryland.Mijn thuisclub blijft betalen voor het verschepen van de boeken vanuit de haven in Baltimore, Maryland, naar Azië. De andere Kiwanisclubs hebben de afgelopen vier jaar donaties gedaan aan mijn bibliotheek. Dit jaar zijn er nog twee clubs uit Maryland bijgekomen om mijn bibliotheken te steunen: De Kiwanis Club van Wheaton-Silver Spring en de Kiwanis Club van Bethesda.
In Indianapolis [Indiana, VS] ontmoette ik een lid van de Kiwanis Club van Kewanee, Illinois [VS]. We raakten aan de praat en er werd besloten dat ik een Zoom-bijeenkomst zou doen voor haar club. Ik was erg blij dat ze besloten een donatie te doen voor mijn bibliotheek in de Filippijnen. Dankzij de technologie kwamen we met elkaar in contact en de Kiwanis Club van Rosario la Union Managtulong, Filippijnen, kon de Kiwanis Club van Kewanee hun certificaat van waardering overhandigen via een Facebook Messenger-videogesprek. Hoe geweldig was dat!
Ik heb ook de steun van vrienden en familie, mijn Greater Federation of Women's Club en Books for International Goodwill, die mijn bibliotheken ook blijven steunen.
