Internationale Kiwanis's president wil anderen hun potentieel voor service en groei laten zien.

Door Tony Knoderer

Vanaf het begin was 2024-25 Kiwanis International President Lee Kuan Yong een goede pasvorm voor Kiwanis - en vice versa. De timing was goed. Zijn vaardigheden klopten. En de manier waarop de missie van de organisatie aansloot bij zijn behoefte om zijn gemeenschap te dienen was goed.

In 1992 keerde Lee terug naar Maleisië na 17 jaar in het buitenland te hebben gewoond: zeven jaar in Engeland, zeven in Hongkong en drie in Canada. Hij nam een baan aan als plaatsvervangend controller voor een beursgenoteerd bedrijf en kreeg al snel de leiding over de organisatie van een weekend retraite: een "autospeurtocht", een populaire groepsactiviteit in zijn thuisland.

Als onderdeel van zijn werk werd Lee gevraagd om in contact te komen met een bepaalde persoon, die een oude klasgenoot van de basisschool bleek te zijn.

"Hij zei ja," herinnert Lee zich. "Maar hij zei ook: 'Je moet komen eten op een bijeenkomst van mij.'"

Lee ging, om zijn oude vriend een wederdienst te bewijzen, maar het bleek dat die bijeenkomst van de Kiwanis Club van Kuala Lumpur ook diepere herinneringen opriep.

"Het deed me denken aan dingen die ik op de middelbare school deed met een soortgelijke groep," zegt hij. "Lid worden van Kiwanis was makkelijk omdat ik dineerde met gelijkgestemde mensen - en zij deden het soort dingen waarvoor ik had willen opgroeien."

"Ik heb er een punt van gemaakt om elk lid te bellen. Ik deed mijn werk met enthousiasme. Dat heeft andere leden misschien het idee gegeven dat ik een potentiële leider was."

Contact maken met elk lid
Terugkijkend naar 1993, toen hij officieel lid werd van Kiwanis, kan Lee zien hoe een succesvolle club verder gaat dan service en kameraadschap - het benadrukt de integratie van nieuwe leden in de reguliere activiteiten. Voor Lee was het gevoel dat hij nodig was een groot deel van het gevoel dat hij welkom was bij zijn club. Als registeraccountant, of CPA, had hij talenten die de club in Kuala Lumpur erkende, vooral omdat fondsenwerving altijd een belangrijk onderdeel is geweest van de evenementen en activiteiten.

"Ik had het gevoel dat ik op mijn eigen manier een bijdrage kon leveren," zegt Lee. "Ik heb altijd gevonden dat mijn carrière en Kiwanis heel goed bij elkaar passen."

In feite, voegt hij eraan toe, heeft de club een traditie om nieuwe leden vanaf het begin bij de club te betrekken. Al vroeg werd Lee gevraagd voor voorzitter van de programmacommissie van de club, waardoor hij verantwoordelijk werd voor het uitnodigen en regelen van gastsprekers voor bijeenkomsten. Hij was niet actief op zoek naar een leiderschapsrol, zegt hij, maar het krijgen van zo'n rol verdiepte zijn betrokkenheid bij de club - en zijn passie om de club te helpen bloeien.

"De rol was gewoon een verantwoordelijkheid," zegt hij. "Maar het was nuttig. Het stelde me in staat om verbonden te zijn met alle andere leden, omdat een deel van [de verantwoordelijkheid] het aanmoedigen van aanwezigheid was."

Zelfs nu nog is Lee trots op de opkomst van de club in dat jaar, die verdubbelde ten opzichte van het jaar daarvoor.

"Ik maakte er een punt van om elk lid te bellen," zegt hij. "Ik deed mijn werk met enthousiasme. Dat heeft andere leden misschien het idee gegeven dat ik een potentiële leider was."

Hij glimlacht als hij terugdenkt aan die mogelijkheid. "Ik zeg zelden nee," zegt hij.

Foto door Lauryn Ishak

De reis naar leiderschap
Lee's bereidheid om nieuwe rollen aan te nemen leidde hem omhoog op de ladder van het clubleiderschap - van penningmeester naar secretaris naar voorzitter. Opnieuw was de timing goed.

"Toen ik in 1998 clubvoorzitter was, begonnen we ons bezig te houden met het district, hoewel Maleisië toen eigenlijk een nationaal comité was en geen district," zegt hij. "We wilden een district worden. Het doel was om een district in oprichting te worden en je moest meer dan 500 leden hebben om daarvoor in aanmerking te komen."

Om die reden waren Kiwanians in Maleisië op zoek naar medeleden voor nationale leiderschapsfuncties, waaronder penningmeester. Lee's leiderschapsreis buiten het clubniveau begon.

Uiteindelijk werd Maleisië een district in oprichting in 2000 - het jaar waarin Lee werd verkozen tot de eerste gouverneur. Voor Lee werd de focus op lidmaatschap en groei, die begon met de behoefte van zijn land om een lidmaatschap te halen, een belangrijk onderdeel van zijn visie voor heel Kiwanis.

"Sindsdien heb ik elk jaar bijgeleerd en deze doelstelling uitgebreid," zegt hij. "Tot op de dag van vandaag vergroot ik mijn kennis van lidmaatschap en nieuwe clubopeningen. Die twee onderwerpen staan altijd centraal in mijn gedachten."

De boodschap weerklinkt
Als gouverneur opende het contact met Kiwanians uit de hele wereld nieuwe perspectieven voor Lee. Hij haalt nog steeds inspiratie uit de boodschap - en de herinneringen - van de gouverneur-elect training die hij in november 2000 bijwoonde. Het was Lee's eerste reis naar Indianapolis, Indiana, VS, de thuisbasis van de kantoor van Kiwanis International.

"Na de paar dagen dat ik daar was, kwam ik weg met het besef dat groei Job One was. De boodschap weerklonk: Ik moet clubs openen als ik terugga naar Maleisië."

Lee is er trots op dat drie andere gouverneurs uit dat jaar - Sue Petrisin, Jane Erickson en Jim Rochford - ook tot voorzitter van Kiwanis International zijn gekozen. Nog een leuk weetje: de hoofdinstructeur was Paul Palazzolo, nu uitvoerend directeur van Kiwanis International.

"Je kunt je voorstellen wat voor impact dit allemaal had op een 'eerstejaars'," zegt Lee lachend. In Maleisië werd de impact duidelijk: In de volgende twee jaar verdubbelde het aantal Kiwanians in het land, van 500 naar 1000.

"Al op jonge leeftijd beschreven mensen me als extravert. Ik maakte gemakkelijk vrienden. Ik nam op een natuurlijke manier leidinggevende posities in. Ik was nooit iemand die zei: 'Nee, ik niet'."

Onderwijs en inspiratie
Met zijn succes in het werven en openen van clubs was het voor Lee vanzelfsprekend om een Kiwanis-leider op internationaal niveau te worden. Hij was trustee van Kiwanis International van 2011-14 - naast zijn werk in de commissies lidmaatschap Growth en realiseren van een nieuwe club van de organisatie. Hij was ook bestuurslid en voorzitter van Kiwanis Asia-Pacific in 2016-17.

Ondanks alles heeft hij Kiwanis helpen groeien. Voor Lee is inspiratie een belangrijk onderdeel - dat weet iedereen die hem ooit heeft horen spreken. Hij zegt dat zijn opgewekte stijl al lang deel uitmaakt van zijn persoonlijkheid.

"Van jongs af aan beschreven mensen me als extravert," zegt hij. "Ik maakte gemakkelijk vrienden. Ik pakte op natuurlijke wijze leiderschapsposities op. Ik was nooit iemand die zei: 'Nee, ik niet'."

Lee's vrouw, Kon Cze Yan, zegt dat zijn sociale aard goed van pas komt - in Kiwanis en op andere manieren. Het echtpaar doet bijvoorbeeld al heel lang mee aan stijldansen.

"Het moedigt ons aan om extravert en flamboyant te zijn," zegt ze, eraan toevoegend dat zij en Lee ongeveer begonnen toen hij lid werd van Kiwanis. "Als je in het openbaar spreekt, moet je innemend zijn. Je moet mensen aanmoedigen om te kijken en te luisteren."

Lee zegt zelf dat hij nog steeds aan het leren is hoe hij mensen kan inspireren, wat onder andere inhoudt dat hij elke boodschap moet aanscherpen tot "drie punten of minder". Hij en Cze Yan moeten allebei lachen als ze advies geeft: "Hij moet nog een paar grappen leren."

Lee met zijn vrouw, Kon Cze Yan. | Foto door Lauryn Ishak

"We doen veel dingen in Kiwanis, maar uiteindelijk hebben we het over wat we moeten doen als we in actie moeten komen. Als ik praat, eindig ik altijd met 'Wat is de volgende stap?  

Wat is de volgende stap?
Ondanks al het gepraat over inspiratie en leiderschap, is de combinatie van die twee wat Kiwanis speciaal maakt voor Lee. Hij praat bijvoorbeeld graag over het inspireren van dienende leiders.

"Dat is iets waar ik gepassioneerd over ben, dat ik in de praktijk breng," zegt hij. "Waarom? Omdat we leiders zijn die dienen, in plaats van bevelen geven."

Uiteindelijk, voegt hij eraan toe, gaat het om het delen van ideeën die andere mensen kunnen gebruiken.

"We doen veel dingen in Kiwanis," zegt hij, "maar uiteindelijk hebben we het over wat we moeten doen als we in actie moeten komen. Als ik praat, eindig ik altijd met 'Wat is de volgende stap?

Of hij nu praat met andere internationale leiders of met leden tijdens lokale bijeenkomsten, Lee is niet vergeten waar de impact op het leven van kinderen wordt gemaakt - en waar inspiratie het verschil maakt.

"Ik denk nog steeds aan mijn club," zegt hij. "Zelfs nu, na 31 jaar, vraag ik me altijd af: Wie moet ik vandaag bellen?"