Gratis fietshelmen voor kinderen uit een kleine stad 

Gratis fietshelmen voor kinderen uit een kleine stad 

Een meerjarig Kiwanis-project tussen IJsland en Canada overbrugt meer dan 2700 kilometer.

Door Julie Saetre

Aan de westkant van Lake Winnipeg in Manitoba, Canada, wonen minder dan 2.400 mensen in de gemeenschap Gimli. De eerste Europese kolonisten kwamen uit IJsland en stichtten de nederzetting New Iceland in 1875. Buiten IJsland zelf heeft Gimli nu het grootste aantal IJslanders ter wereld en het staat bekend als "het tweede IJsland".

In augustus 2022 voltooide de Gimli and District Kiwanis Club een meerjarenproject met een collega Kiwanier in IJsland: gratis fietshelmen uitdelen aan de kinderen van de gemeenschap.

In 2019 reisden Gimli clublid Sam Sekhon, toen een Kiwanis International trustee (2018-21), en zijn vrouw Terry naar IJsland voor de IJsland-Faroes districtcongres en ontmoetten ze Kiwanier Ólafur Jonsson.

Jonsson voorzitters een districtsproject van Kiwanis dat gratis fietshelmen uitdeelt aan kinderen om ze te beschermen tegen hoofdletsel als ze vallen. Het succesvolle initiatief bestaat al meer dan 25 jaar. De fietshelmen worden geschonken door Eimskip, een internationaal transportbedrijf met kantoren in Europa, Noord-Amerika, Zuid-Amerika en Azië. Alleen al in 2022 werden er meer dan 4.400 fietshelmen uitgedeeld. Elk IJslands kind in de eerste klas kreeg er een. In totaal heeft de samenwerking tussen Kiwanis en Eimskip ongeveer 65.000 kinderen een fietshelm gegeven.

De Sekhons waren onder de indruk en dachten dat de kinderen van Gimli ook van een dergelijk programma zouden kunnen profiteren. Ze ontdekten dat Petur Jokull Hakonarson, een districtmanager van Eimskip, samenwerkt met het Kiwanis District IJsland-Faeröer aan het helmenproject.

"Terry is een zeer overtuigend persoon", zegt Sam Sekhon. "Ze overtuigde eerst Ólafur Jonsson om haar voor te stellen aan de vertegenwoordiger van Eimskip [Hakonarson]. Daarna deed ze wat ze doet."

Hakonarson stemde er graag mee in om de kinderen van "het tweede IJsland" te helpen. Toen sloeg de COVID-19 pandemie toe.

Maar Terry bleef in contact met Jonsson. In juni 2022, toen de pandemische beperkingen afnamen, kregen de Sekhons het nieuws dat de beloofde helmen klaar waren voor verzending.

 

Trekking naar en door Canada
De hulp van Jonnson hield daar niet op. Hij nam contact op met de CEO en assistent-CEO van Icelandair Cargo en vroeg of de helmen kosteloos van IJsland naar Canada konden worden verscheept. Het tweetal ging akkoord, maar Icelandair kon niet rechtstreeks naar Winnipeg leveren. In plaats daarvan zou de zending aankomen in Toronto.

Dit bracht een nieuwe uitdaging voor de Sekhons met zich mee: hoe de helmen snel vrij te krijgen van de Canadese douane en ze naar Gimli te verschepen.

Terry liet zich natuurlijk niet afschrikken door deze laatste ontwikkeling. Ze nam contact op met Ken Allan, toen gouverneur van het Kiwanis Western Canada District, voor hulp. Allan verwees haar door naar Jim Scott, toen gouverneur van het Kiwanis Eastern Canada and the Caribbean District. Scott werkte samen met een makelaar die ervoor zorgde dat de zending werd vrijgegeven en dat Loomis Cargo de helmen van Toronto naar Winnipeg vervoerde.

De timing was perfect, want de 93 nieuwe helmen arriveerden net op tijd voor het jaarlijkse IJslandse Festival van Manitoba. Dit festival, dat bij de plaatselijke bevolking bekend staat als "Islendingadagurinn" en in 1890 van start ging - slechts 15 jaar nadat Gimli was opgericht - trekt nu maar liefst 30.000 mensen naar deze viering van de IJslandse cultuur.

Het festivalprogramma voor 2022 was al gedrukt, maar de organisatoren van het evenement werkten samen met Terry om het uitdelen van helmen aan het schema toe te voegen. Uiteindelijk werd het jarenlange project werkelijkheid op 1 augustus 2022, toen 60 kinderen een fietshelm ontvingen op het hoofdpodium van het festival. De overige 33 helmen werden gedoneerd aan schoolkinderen in Gimli.

Het wachten was het waard.

"De blije blikken op de gezichten van de kinderen, hun ouders en de hoogwaardigheidsbekleders uit IJsland (in Gimli voor het festival) maakten het de moeite waard," zegt Sam Sekhon. "Onze stress en spanning verdwenen allemaal en dat was voor ons tweeën echt een Kiwanis-moment."

 

Hulp bij rampen

Hulp bij rampen

Toen een brand in Pennsylvania meerdere huizen verwoestte, kwamen Kiwanis-leden in actie.

Door Julie Saetre

Kiwanisclubs plannen vaak projecten om hun gemeenschap te helpen op basis van behoeftenenquêtes, gesprekken met gemeenschapsleiders en ander gedetailleerd onderzoek. Maar soms ontstaat er een dringende situatie en komen Kiwanis-leden in actie om onmiddellijk hulp te bieden.

Dat was de situatie op 29 mei 2023 - de Memorial Day-dag in de VS - in Easton, Pennsylvania. Halverwege de middag brak er een brand uit met zes alarmen in het West Ward-gebied van de stad. Tegen de tijd dat het onder controle was, had het 15 rijtjeshuizen beschadigd of in de as gelegd.

Door de verwoesting zaten 45 mensen, waaronder ouders en kinderen, zonder huis. Toen Bill Walters, secretaris en manager van speciale projecten voor de Kiwanis Club van Easton, het nieuws hoorde, wist hij dat zijn club kon helpen. De dag na de brand begonnen leiders van de club met het organiseren van een hulpactie in samenwerking met andere organisaties in de omgeving en Taiba Sultana, lid van de gemeenteraad van Easton.

Om de dringende kwestie van huisvesting voor de slachtoffers van de brand aan te pakken, bood Third Street Alliance - een non-profitorganisatie die onderdak en kinderopvang biedt aan vrouwen, kinderen en gezinnen in nood - aan om te helpen. Andere organisaties werkten samen met de Kiwanians om een lunch te organiseren voor de getroffenen.

Tegelijkertijd was Walters druk bezig om ervoor te zorgen dat deze mensen snel geld hadden voor dringende uitgaven zoals medicijnen op recept, brillen en mobiele telefoons.

"Na de brand stuurde ik een e-mail naar het managementteam van onze club, onmiddellijk voorafgaande voorzitter, de huidige voorzitter, de gekozen voorzitter en voorzitter van onze stichting," zegt Walters. "Ik deed een voorstel van wat ik dacht dat we snel bij elkaar zouden kunnen krijgen."

Het bestuur van de Easton Kiwanis Club keurde een minimumbedrag van US$ 3.000 goed, gebaseerd op de clubkas, niet-uitgekeerde begrotingsgelden en donaties van leden.

Hulp in zes dagen
Op zondag 4 juni, minder dan een week na de brand, organiseerden de Easton club en Full Gospel Cathedral de lunch. Fidelity Bank en haar filiaalmanager, Linda Johnson, zorgden voor pizza, pasta en drankjes, en adviseurs van het Amerikaanse Rode Kruis waren beschikbaar voor traumatherapie. Easton Kiwanians James Owen (clubvoorzitter), Janet Owen, Nick Ciambrone en Dean Young (die ook de uitvoerend directeur van de Easton Boys and Girls Club is) deelden een cadeaubon van $75 uit aan elk van de 45 gasten.

"Vandaag was een goede dag om een Kiwanier te zijn," zei Owens tijdens het evenement. "Dit stelde ons in staat om ervoor te zorgen dat er rekening werd gehouden met de onmiddellijke/kritieke behoeften van de gezinnen die kinderen hadden. Dit is nog maar een begin. De stad Easton en andere instanties werken samen om ervoor te zorgen dat in de behoeften van deze mensen en anderen wordt voorzien terwijl het herstel doorgaat. We zullen ons steentje bijdragen."

Sinds de lunch ontvangt de Easton club nog steeds extra donaties, die de leden onder de getroffenen zullen verdelen.

"De genezing is begonnen", zegt Owens. "Het zal een lange weg zijn. Liefde zal de weg wijzen en wij zullen er zijn om zo goed mogelijk te ondersteunen en middelen te verschaffen. Wij zijn Easton en wij zijn Kiwanis."

Als verrassing trok de sociale media-aandacht voor de snelle hulp van de club de aandacht van een gepensioneerde onderwijzeres in Easton. Ze zocht naar informatie over de club op kiwanis.org en vroeg of ze lid kon worden.

"Onze lidmaatschap voorzitter sprak met haar," zegt Walters. "Ze is zo blij dat Kiwanis over kinderen gaat, dat ze van plan is om volgende week onze bijeenkomst bij te wonen."

Geletterdheid opbouwen

Geletterdheid opbouwen

Een Kiwanisclub in Arkansas, VS, brengt boekenkasten en boeken naar kinderen. 

Door Julie Saetre

In april van dit jaar verzamelden 50 kinderen in Conway, Arkansas, VS, zich in de openbare bibliotheek van Conway voor een speciale presentatie. Binnenkort zou elk kind een persoonlijke boekenkast krijgen, een startpakket met boeken die geschikt zijn voor de leeftijd en een "leesmaatje" - een knuffel - met dank aan de Conway Kiwanis Club. 

De presentatie markeerde het 19e jaar van het Conway Kiwanis Boekenkast Project, opgericht in 2005 door clublid Jim Davidson met als doel alfabetisering op jonge leeftijd te bevorderen en kinderen op te leiden om uit te blinken in onderwijs en toekomstige beroepen. De Kiwanisclub nam het toezicht op het project over in 2020. 

De begunstigden zijn 4- en 5-jarige kleuters die zijn ingeschreven in drie Head Start-centra in de regio; ze worden geselecteerd door het Community Action Program voor Central Arkansas, de beheerder van de centra. 

voorzitters "Ze zijn oud genoeg om te begrijpen dat ze een cadeau krijgen en ze reageren vooral op boeken met kleurrijke plaatjes en hun 'leesmaatje'," zegt Richard Plotkin, de Kiwanier die het Boekenkastproject heeft opgezet. "Eén ontvanger kon niet wachten om haar boekenkast in de auto van haar familie te laden voordat ze haar exemplaar van 'Three Little Engines' uitpakte." 

Een plaatselijk bouwbedrijf bouwt de boekenkasten, die de Kiwanisclub financiert via de kaartverkoop voor het jaarlijkse banket en aanvullende donaties in contanten en natura van bedrijven en particulieren. Een persoonlijk naamplaatje, geschonken door een plaatselijke prijzen- en trofeeënwinkel, identificeert de eigenaar van elke boekenkast, die een selectie boeken bevat die de openbare bibliotheek van Conway ontvangt via donaties uit de gemeenschap. Andere donateurs uit de omgeving doneren ook boeken en een particulier schenkt de "leesmaatjes".

Een zevenkoppig operationeel comité houdt functioneel toezicht op het Boekenkastproject. Onder de commissieleden bevinden zich vertegenwoordigers uit het onderwijs, de overheid en de gemeenschap.

De ontvangers van de boekenkast zijn zich echter niet bewust van de jaarlijkse teaminspanning van de Conway Kiwanis Club. Ze zijn gewoon blij met het geschenk van geletterdheid.

Voor Plotkin springt één ervaring van eerder dit jaar eruit: een boekenkastceremonie waarbij een vertegenwoordiger van Child Care Aware of Northcentral Arkansas de ontvangers in tal van activiteiten voorging.

"Na de ceremonie kreeg ik te horen dat de kinderen aan het einde van de sessie niet terug wilden naar hun ouders," zegt Plotkin. "Ze wilden blijven."