Lee Kuan Yong inspireert mogelijkheden 

Lee Kuan Yong inspireert mogelijkheden 

Internationale Kiwanis's president wil anderen hun potentieel voor service en groei laten zien.

Door Tony Knoderer

Vanaf het begin was 2024-25 Kiwanis International President Lee Kuan Yong een goede pasvorm voor Kiwanis - en vice versa. De timing was goed. Zijn vaardigheden klopten. En de manier waarop de missie van de organisatie aansloot bij zijn behoefte om zijn gemeenschap te dienen was goed.

In 1992 keerde Lee terug naar Maleisië na 17 jaar in het buitenland te hebben gewoond: zeven jaar in Engeland, zeven in Hongkong en drie in Canada. Hij nam een baan aan als plaatsvervangend controller voor een beursgenoteerd bedrijf en kreeg al snel de leiding over de organisatie van een weekend retraite: een "autospeurtocht", een populaire groepsactiviteit in zijn thuisland.

Als onderdeel van zijn werk werd Lee gevraagd om in contact te komen met een bepaalde persoon, die een oude klasgenoot van de basisschool bleek te zijn.

"Hij zei ja," herinnert Lee zich. "Maar hij zei ook: 'Je moet komen eten op een bijeenkomst van mij.'"

Lee ging, om zijn oude vriend een wederdienst te bewijzen, maar het bleek dat die bijeenkomst van de Kiwanis Club van Kuala Lumpur ook diepere herinneringen opriep.

"Het deed me denken aan dingen die ik op de middelbare school deed met een soortgelijke groep," zegt hij. "Lid worden van Kiwanis was makkelijk omdat ik dineerde met gelijkgestemde mensen - en zij deden het soort dingen waarvoor ik had willen opgroeien."

"Ik heb er een punt van gemaakt om elk lid te bellen. Ik deed mijn werk met enthousiasme. Dat heeft andere leden misschien het idee gegeven dat ik een potentiële leider was."

Contact maken met elk lid
Terugkijkend naar 1993, toen hij officieel lid werd van Kiwanis, kan Lee zien hoe een succesvolle club verder gaat dan service en kameraadschap - het benadrukt de integratie van nieuwe leden in de reguliere activiteiten. Voor Lee was het gevoel dat hij nodig was een groot deel van het gevoel dat hij welkom was bij zijn club. Als registeraccountant, of CPA, had hij talenten die de club in Kuala Lumpur erkende, vooral omdat fondsenwerving altijd een belangrijk onderdeel is geweest van de evenementen en activiteiten.

"Ik had het gevoel dat ik op mijn eigen manier een bijdrage kon leveren," zegt Lee. "Ik heb altijd gevonden dat mijn carrière en Kiwanis heel goed bij elkaar passen."

In feite, voegt hij eraan toe, heeft de club een traditie om nieuwe leden vanaf het begin bij de club te betrekken. Al vroeg werd Lee gevraagd voor voorzitter van de programmacommissie van de club, waardoor hij verantwoordelijk werd voor het uitnodigen en regelen van gastsprekers voor bijeenkomsten. Hij was niet actief op zoek naar een leiderschapsrol, zegt hij, maar het krijgen van zo'n rol verdiepte zijn betrokkenheid bij de club - en zijn passie om de club te helpen bloeien.

"De rol was gewoon een verantwoordelijkheid," zegt hij. "Maar het was nuttig. Het stelde me in staat om verbonden te zijn met alle andere leden, omdat een deel van [de verantwoordelijkheid] het aanmoedigen van aanwezigheid was."

Zelfs nu nog is Lee trots op de opkomst van de club in dat jaar, die verdubbelde ten opzichte van het jaar daarvoor.

"Ik maakte er een punt van om elk lid te bellen," zegt hij. "Ik deed mijn werk met enthousiasme. Dat heeft andere leden misschien het idee gegeven dat ik een potentiële leider was."

Hij glimlacht als hij terugdenkt aan die mogelijkheid. "Ik zeg zelden nee," zegt hij.

Foto door Lauryn Ishak

De reis naar leiderschap
Lee's bereidheid om nieuwe rollen aan te nemen leidde hem omhoog op de ladder van het clubleiderschap - van penningmeester naar secretaris naar voorzitter. Opnieuw was de timing goed.

"Toen ik in 1998 clubvoorzitter was, begonnen we ons bezig te houden met het district, hoewel Maleisië toen eigenlijk een nationaal comité was en geen district," zegt hij. "We wilden een district worden. Het doel was om een district in oprichting te worden en je moest meer dan 500 leden hebben om daarvoor in aanmerking te komen."

Om die reden waren Kiwanians in Maleisië op zoek naar medeleden voor nationale leiderschapsfuncties, waaronder penningmeester. Lee's leiderschapsreis buiten het clubniveau begon.

Uiteindelijk werd Maleisië een district in oprichting in 2000 - het jaar waarin Lee werd verkozen tot de eerste gouverneur. Voor Lee werd de focus op lidmaatschap en groei, die begon met de behoefte van zijn land om een lidmaatschap te halen, een belangrijk onderdeel van zijn visie voor heel Kiwanis.

"Sindsdien heb ik elk jaar bijgeleerd en deze doelstelling uitgebreid," zegt hij. "Tot op de dag van vandaag vergroot ik mijn kennis van lidmaatschap en nieuwe clubopeningen. Die twee onderwerpen staan altijd centraal in mijn gedachten."

De boodschap weerklinkt
Als gouverneur opende het contact met Kiwanians uit de hele wereld nieuwe perspectieven voor Lee. Hij haalt nog steeds inspiratie uit de boodschap - en de herinneringen - van de gouverneur-elect training die hij in november 2000 bijwoonde. Het was Lee's eerste reis naar Indianapolis, Indiana, VS, de thuisbasis van de kantoor van Kiwanis International.

"Na de paar dagen dat ik daar was, kwam ik weg met het besef dat groei Job One was. De boodschap weerklonk: Ik moet clubs openen als ik terugga naar Maleisië."

Lee is er trots op dat drie andere gouverneurs uit dat jaar - Sue Petrisin, Jane Erickson en Jim Rochford - ook tot voorzitter van Kiwanis International zijn gekozen. Nog een leuk weetje: de hoofdinstructeur was Paul Palazzolo, nu uitvoerend directeur van Kiwanis International.

"Je kunt je voorstellen wat voor impact dit allemaal had op een 'eerstejaars'," zegt Lee lachend. In Maleisië werd de impact duidelijk: In de volgende twee jaar verdubbelde het aantal Kiwanians in het land, van 500 naar 1000.

"Al op jonge leeftijd beschreven mensen me als extravert. Ik maakte gemakkelijk vrienden. Ik nam op een natuurlijke manier leidinggevende posities in. Ik was nooit iemand die zei: 'Nee, ik niet'."

Onderwijs en inspiratie
Met zijn succes in het werven en openen van clubs was het voor Lee vanzelfsprekend om een Kiwanis-leider op internationaal niveau te worden. Hij was trustee van Kiwanis International van 2011-14 - naast zijn werk in de commissies lidmaatschap Growth en realiseren van een nieuwe club van de organisatie. Hij was ook bestuurslid en voorzitter van Kiwanis Asia-Pacific in 2016-17.

Ondanks alles heeft hij Kiwanis helpen groeien. Voor Lee is inspiratie een belangrijk onderdeel - dat weet iedereen die hem ooit heeft horen spreken. Hij zegt dat zijn opgewekte stijl al lang deel uitmaakt van zijn persoonlijkheid.

"Van jongs af aan beschreven mensen me als extravert," zegt hij. "Ik maakte gemakkelijk vrienden. Ik pakte op natuurlijke wijze leiderschapsposities op. Ik was nooit iemand die zei: 'Nee, ik niet'."

Lee's vrouw, Kon Cze Yan, zegt dat zijn sociale aard goed van pas komt - in Kiwanis en op andere manieren. Het echtpaar doet bijvoorbeeld al heel lang mee aan stijldansen.

"Het moedigt ons aan om extravert en flamboyant te zijn," zegt ze, eraan toevoegend dat zij en Lee ongeveer begonnen toen hij lid werd van Kiwanis. "Als je in het openbaar spreekt, moet je innemend zijn. Je moet mensen aanmoedigen om te kijken en te luisteren."

Lee zegt zelf dat hij nog steeds aan het leren is hoe hij mensen kan inspireren, wat onder andere inhoudt dat hij elke boodschap moet aanscherpen tot "drie punten of minder". Hij en Cze Yan moeten allebei lachen als ze advies geeft: "Hij moet nog een paar grappen leren."

Lee met zijn vrouw, Kon Cze Yan. | Foto door Lauryn Ishak

"We doen veel dingen in Kiwanis, maar uiteindelijk hebben we het over wat we moeten doen als we in actie moeten komen. Als ik praat, eindig ik altijd met 'Wat is de volgende stap?  

Wat is de volgende stap?
Ondanks al het gepraat over inspiratie en leiderschap, is de combinatie van die twee wat Kiwanis speciaal maakt voor Lee. Hij praat bijvoorbeeld graag over het inspireren van dienende leiders.

"Dat is iets waar ik gepassioneerd over ben, dat ik in de praktijk breng," zegt hij. "Waarom? Omdat we leiders zijn die dienen, in plaats van bevelen geven."

Uiteindelijk, voegt hij eraan toe, gaat het om het delen van ideeën die andere mensen kunnen gebruiken.

"We doen veel dingen in Kiwanis," zegt hij, "maar uiteindelijk hebben we het over wat we moeten doen als we in actie moeten komen. Als ik praat, eindig ik altijd met 'Wat is de volgende stap?

Of hij nu praat met andere internationale leiders of met leden tijdens lokale bijeenkomsten, Lee is niet vergeten waar de impact op het leven van kinderen wordt gemaakt - en waar inspiratie het verschil maakt.

"Ik denk nog steeds aan mijn club," zegt hij. "Zelfs nu, na 31 jaar, vraag ik me altijd af: Wie moet ik vandaag bellen?"

 

Verfraai je sociale media 

Verfraai je sociale media 

Onze vernieuwde webpagina helpt plezier toe te voegen, kleur en inspiratie toe te voegen aan de feeds van je Kiwanisclub.

Door Tony Knoderer

Klaar om wat visuele variatie toe te voegen aan je social media feeds? Kiwanis International staat klaar om te helpen! We hebben onze webpagina met sociale media-activa, en ze zijn klaar om te downloaden en te gebruiken.

Kies uit middelen die plezier en kleur toevoegen - met foto's en illustraties om de aandacht te trekken, samen met woorden die mensen inspireren om te dienen, te begeleiden en meer. Je vindt zelfs middelen en berichten die passen bij seizoensgebonden oproepen of die mensen aanmoedigen om opvoeders te vieren.

Op de webpagina kun je ook tekst kiezen om te combineren met elk onderdeel. Als je wilt, kun je tekst kopiëren en plakken in je Facebook-, Instagram- en X-feeds (voorheen Twitter) - of de tekst aanpassen aan de behoeften en informatie van je club.

Onze sociale media-activa zijn slechts één van de vele pagina's in de branding en marketing van onze website. Bekijk de links naar downloadbare logo's, foto's en nog veel meer - inclusief onze gratis service voor clubwebsites. Het maakt allemaal deel uit van de ondersteuning die jouw club helpt Kiwanis te vertegenwoordigen met kwaliteit en consistentie.

 

Santa Fe viert 100e verbranding van Zozobra 

Santa Fe viert 100e verbranding van Zozobra 

A Kiwanisclub in New Mexico, VS, houdt dee vlam van het project brandend door de gemeenschap erbij te betrekken.

Door Erin Chandler

Ray Sandoval herinnert zich nog goed het begin van zijn Kiwanis-reis. Hij was zes jaar oud in Santa Fe, New Mexico, VS.

"Ik denk dat ik als jong kind betrokken raakte bij Kiwanis omdat we een monster van 15 meter midden in onze stad verbrandden."

Het monster is Zozobra, wiens Spaanse naam "angst, bezorgdheid of somberheid" betekent. Hij is een enorme marionet gemaakt van hout, draad en stof en hij is gevuld met de verschillende "somberheden" die mensen willen achterlaten: scheidingspapieren, oude politierapporten, medische dossiers en stukjes papier volgekrabbeld met andere herinneringen aan ongelukkig zijn.

  

Elk jaar verzamelt een menigte zich op de vrijdag voor Labor Day - een Amerikaanse feestdag die op de eerste maandag van september valt - in Fort Marcy Park om te kijken hoe Zozobra afbrandt en de somberheid van het afgelopen jaar met zich meeneemt.

De jaarlijkse verbranding van Zozobra begon in 1924, toen kunstenaar William Howard "Will" Shuster Jr., geïnspireerd door tradities van de Yaqui-indiaanse gemeenschappen, een beeltenis verbrandde tijdens een feestje voor een groep collega-kunstenaars en schrijvers. Het evenement groeide in omvang en reikwijdte en kreeg zijn eigen karakter en tradities. In 1964 haalde Kiwanier Harold Gans Shuster over om het evenement over te dragen aan de Kiwanis Club van Santa Fe. De opbrengst kwam ten goede aan de kinderen van de gemeenschap.

Voor Sandoval, die sinds 2013 de rol van evenement voorzitter vervult, is de aantrekkingskracht van Zozobra de kans voor mensen om hun individuele pijn en spijt los te laten - en hen die catharsis te laten delen in "dit super community evenement met 60.000 van je beste vrienden".

En dan dit: "Weet je, wij mensen houden van vuur."

Een belofte houden
Ooit aangewakkerd door zijn jeugdige fascinatie voor Zozobra, ontwikkelde Sandovals betrokkenheid bij Kiwanis zich naarmate hij volwassen werd en het belang van gemeenschapsdienst inzag. Maar de aantrekkingskracht van het brandende monster bleef. Toen Sandoval 18 was, vertelde Gans hem over een belofte die Gans aan Will Shuster had gedaan om Zozobra "eeuwig" in stand te houden. Gans vroeg Sandoval op zijn beurt om te beloven dat Zozobra zijn 100e verjaardag zou halen.

"Santa Fe is een stad die 400 jaar oud is," zegt Sandoval. "Het heeft het oudste doorlopende feest in de Verenigde Staten, Fiesta de Santa Fe, dat dit jaar 317 jaar bestond. Onze indianenmarkt bestond vorig jaar 100 jaar. Beloften en toezeggingen betekenen dus echt iets in deze gemeenschap." Bovendien, zegt hij, "voor mij als Kiwanier, als we ons woord geven, moet het ook ons woord zijn."

Op 30 augustus 2024 loste Sandoval zijn belofte in: Santa Fe vierde de 100e verbranding van Zozobra. Ongeveer 65.000 mensen woonden het evenement persoonlijk bij, met bijna 300.000 kijkers op televisie en 1,3 miljoen online.

De weg was niet zonder obstakels. In 1999 leidde bezorgdheid over de veiligheid van zowel Zozobra als het Fiesta de Santa Fe ertoe dat de stad Zozobra naar een donderdagavond verplaatste. In de loop van het volgende decennium nam de toeloop af en konden maar weinig kinderen het evenement bijwonen omdat ze de volgende dag naar school moesten.

De Kiwanisclub begon zich af te vragen of Zozobra wel voldeed aan zijn doel - en of het de benodigde middelen wel waard was. Tegen die tijd was elk aspect van Zozobra doordrenkt van bijna 90 jaar traditie. Zou het veranderen van die tradities datgene wegnemen wat het evenement in de eerste plaats speciaal maakte?

Vernieuwde focus
Het antwoord kwam met een verandering in leiderschap. Toen Sandoval de positie van evenement voorzitter overnam, bracht hij de filosofie met zich mee dat Zozobra speciaal was omdat de gemeenschap kwam om feest te vieren en samen hun somberheid te verbranden. Dus begon de club het evenement opnieuw rond de gemeenschap te plaatsen.

De eerste stap was om het evenement te verplaatsen naar de vrijdagavond aan het begin van het driedaagse Labor Day weekend, zodat meer kinderen terug konden komen en mensen van buiten de stad hun familie mee konden nemen.

De tweede was om de gemeenschap erbij te betrekken. Jarenlang werd de bouw van Zozobra alleen uitgevoerd door de Kiwanis club, volgens strikte instructies en gehuld in geheimzinnigheid. Nu nodigde de club het publiek uit om Zozobra aan te raken en van dichtbij te bekijken - en zelfs, met de juiste veiligheidsmaatregelen, mee te helpen bouwen.

Voor degenen die niet geïnteresseerd waren in het bedienen van elektrisch gereedschap, waren er andere banen - in de beveiliging, de horeca en de marketing. Ross Hamlin, die in de Zozobra band speelde, componeerde zelfs originele muziek voor de 2024 verbranding.

Waar de club eerder kunstenaars had geworven voor Zozobra T-shirts en posters, besloten ze nu wedstrijden voor volwassenen en kinderen te houden om de ontwerpen van elk jaar te bepalen. Een andere wedstrijd bepaalde wie het volkslied zou zingen voordat Zozobra in brand werd gestoken.

Er is veel talent in de gemeenschap, zegt Sandoval, maar het is aan de club om daarnaar op zoek te gaan.

"Je moet ze uitnodigen. Je moet ervoor zorgen dat ze zich welkom voelen en je moet tijd en energie steken in het cultiveren van hun vaardigheden, zodat ze het gevoel hebben dat ze iets terugdoen. En als dat eenmaal gebeurt, is het een magische oplossing, want ze zullen nooit meer weg willen."

Een geest van openheid
Die richtlijn van openheid strekte zich uit tot de omgeving van de locatie waar Zozobra wordt verbrand. In het begin namen buren en lokale bedrijven aanstoot aan het ongemak. De club beloofde bijeenkomsten te houden en een eerlijke dialoog te blijven voeren over verbeteringen op gebieden als opruimen, veiligheid, barrières en het creëren van paden voor bewoners om hun buurt in en uit te gaan.

De geest van openheid en eerlijkheid was ook de sleutel tot het evenwicht tussen oude en nieuwe tradities binnen de club. Niet iedereen stond te springen om verandering. Een weg vooruit vinden was "in sommige opzichten net als koorddansen", zegt Sandoval. "Die verschillende perspectieven geven ons de mogelijkheid om het evenement sterker te maken en de banden tussen de clubleden sterker te maken.

"Een van de slechtste dingen, denk ik, voor een club of een traditie is om het te doen zoals je het altijd hebt gedaan, omdat je het altijd op die manier hebt gedaan. Dat is de beste manier om te falen."

Al vroeg realiseerde Sandoval zich dat Zozobra "een soort bucketlist-item zou worden" dat mensen maar één keer zouden bezoeken. De club reikte opnieuw de hand en vroeg de kinderen in de Zozobra-kunstwedstrijd wat ze leuk vonden aan het personage. Ze tekenden Zozobra allemaal zoals hij er altijd uitzag, met een zwart vlinderdasje en cummerbund - maar ze vonden het leuk dat zijn haarkleur veranderde.

Hierdoor geïnspireerd, lanceerde de club het Decenniumproject: Elk jaar in de aanloop naar de 100e verbranding veranderde Zozobra zijn uiterlijk om een ander decennium te vertegenwoordigen. Sandoval geeft toe dat deze afwijking van de traditie leidde tot "een hoop controverse" en een aantal "echt intense gesprekken" zowel binnen als buiten de club. Sommigen riepen halverwege het project op om terug te keren naar de "traditionele Zozobra". Maar de club hield voet bij stuk en in 2024 was wat de Zozobra zou dragen een heet gespreksonderwerp geworden. De kunstwedstrijd voor kinderen had dit jaar 600 inzendingen, met Zozobra's die crocs droegen, een rugzak, AirPods en zelfs een Nintendo Switch.

"Mensen zijn nu gaan houden van het feit dat hij zich anders kleedt," zegt Sandoval. "En dus kun je zelfs met de geheime saus - de traditie zelf - niet bang zijn om dat door elkaar te halen en je kunt niet bang zijn voor kritiek. Je moet precies kijken naar wat je doelgroep is. Mijn publiek zijn die jonge mensen. Ik moet ze enthousiast maken en zij moeten de volgende generatie Kiwanians zijn die teruggeven aan hun gemeenschap en ook deze traditie levend houden. En ik denk dat we daarin geslaagd zijn."

Wereldwijd groeien
Zozobra heeft zich ook op andere manieren aangepast aan de gemeenschap. De bouwmaterialen zijn aangepast om bestand te zijn tegen hogere winden als gevolg van de klimaatverandering. De voorstelling omvat nu ook Indiaanse dansers om de multiculturele gemeenschap van Santa Fe beter te vertegenwoordigen.

Naarmate de nadruk op de gemeenschap is komen te liggen, is de Burning of Zozobra wereldwijd gegroeid. In het eerste jaar dat het evenement terugkeerde naar de vrijdagavond, steeg het aantal bezoekers van 20.000 naar 30.000. Het bleef stijgen tot 2022, toen het aantal bezoekers de 75.000 naderde - meer dan veilig was voor de locatie. Het bleef stijgen tot 2022, toen het aantal bezoekers de 75.000 naderde - meer dan veilig was voor de locatie. Daarna werd het aantal bezoekers beperkt tot 65.000 en besloot de club samen te werken met de lokale ABC-televisie om Zozobra uit te zenden.

Ondanks de vrees dat het uitzenden van het brandende evenement de bezoekersaantallen en de verkoop van merchandise zou verminderen, is het evenement elk jaar uitverkocht gebleven en heeft het partners en sponsors gekregen naarmate de reputatie zich over de hele wereld verspreidde.

In de aanloop naar de 100e brand dit jaar hield de club de ZozoFest kunsttentoonstelling, met honderden werkstukken gemaakt door leden van de gemeenschap met afbeeldingen van Zozobra, vuurdansers en meer. Tijdens een "openbare vulling" voor leden van de buurt om te helpen Zozobra te vullen met glooms - in ruil voor pizza en ijs - stonden vrijwilligers om 9 uur 's ochtends voor de deur te wachten. Tegen 13 uur was er niets meer over om te vullen. De buurtvereniging die in 2012 had gevraagd om Zozobra te stoppen of te verplaatsen, stuurde een donatie van US$5.000 om het "goede werk" dat de club nu doet met het evenement te ondersteunen.

Daarnaast heeft de stad Santa Fe nu een Zozobra-standbeeld en heeft ze betaald voor een Zozobra-heteluchtballon van 135 voet. Ook is de Kiwanis Club van Santa Fe gevraagd om officiële evenementen te organiseren voor de Fourth of July, New Year's Eve en Dia de los Muertos.

Sommige clubleden hadden aanvankelijk bezwaar tegen de betrokkenheid van niet-leden bij de voorbereidingen voor Zozobra, omdat ze dachten dat de strategie een stimulans zou wegnemen om Kiwanier te worden.

Sandoval voerde aan dat deelname mensen zou laten zien wat de club doet voor de gemeenschap en voor kinderen - en hen zou inspireren om lid te worden. "En dat is precies wat we hebben gezien," zegt hij nu. "Nu onze oude leden met pensioen gaan of helaas overlijden, zien we dat ze worden vervangen door steeds jongere leiders."

Jacob Romero, voormalig voorzitter van de Kiwanis Club van Santa Fe, was 26 toen hij zijn functie opnam. Hij werd lid van de club toen hij 21 was - nadat hij op 8-jarige leeftijd betrokken was geraakt bij Zozobra. Kiwanis clubleden zijn bekend geworden door de manier waarop ze evenementen organiseren en zijn daardoor "de coole kinderen" in Santa Fe geworden. Sandoval gelooft dat Zozobra op deze manier in de toekomst zal blijven groeien.

"Het moet zo zijn dat we die zaadjes van toekomstige leiders nu planten, cultiveren en water geven."

De tijd is nu rijp
Het succes van de Santa Fe club heeft Sandoval wat inzicht gegeven in de manieren waarop clubevenementen aansluiten bij de gemeenschap eromheen. Hij stelt bijvoorbeeld voor om evenementen te bouwen rond evenementen of interesses die al bestaan in je omgeving.

"Maar kijk ook of er culturele, historische dingen in je gemeenschap zijn waar je een evenement van kunt maken," zegt hij, "want die evenementen worden zo belangrijk voor de mensen die er zijn.

"En wees niet bang dat je geen club hebt die groot genoeg is om het evenement aan te kunnen. Begin je evenement en ga er dan over praten - verwelkom vreemden, verwelkom niet-leden. Voor je het weet breng je niet alleen je gemeenschap samen, maar ook je club."

Sandoval gelooft dat deze saamhorigheid tegenwoordig bijzonder krachtig is.

"Ik weet dat dienstverlenende organisaties het moeilijk hebben," zegt hij, "maar als er een tijd is voor dienstverlenende organisaties, dan is het nu. We moeten gemeenschapsevenementen creëren waar we elkaar weer als buren en mensen gaan zien."

Dit jaar, bij de 100e verbranding van Zozobra, had Sandoval een moment dat hij vergeleek met het einde van de film "Return of the Jedi".

"Het was bijna alsof ik die twee Force geesten kon zien," zegt hij. "Ik zag Will Shuster daar staan met zijn kleine hoedje op, en ik zag Harold [Gans] daar in zijn overall, en het was echt emotioneel. Dus toen Zozobra viel, viel er ook een enorm gewicht naar beneden. Ik weet nog dat ik bij mezelf dacht en tegen Shuster en Harold zei: 'Het is ons gelukt. We hebben de 100e gehaald en we gaan nog steeds door.

"We zijn sterk. We gaan door met wat Harold beloofde, namelijk om Zozobra voor altijd te hebben - wat een lange, lange tijd is.""