Brooke Morelands familie was dakloos toen ze lid werd van Key Club. De vaardigheden en "grit" die ze daar opdeed, brachten haar naar CKI, Harvard en verder.
Door Julie Saetre
In 2003, op Brooke Morelands eerste dag op Broad Ripple High School in Indianapolis, Indiana, VS, was ze op zoek naar haar kluisje toen ze een groep leerlingen tegenkwam die op de grond zaten en een spandoek schilderden voor een voetbalwedstrijd. Ze gluurde achter de leerlingen het klaslokaal in en zag een vrouw die de creatieve sessie observeerde. "Wat zijn jullie aan het doen?" vroeg ze aan de vrouw.
Het antwoord: De studenten maakten deel uit van Key Club International, een gemeenschapsdienstorganisatie voor middelbare scholieren in de Kiwanis International-familie.
Geïntrigeerd begon Moreland bijeenkomsten van de Key Club bij te wonen en raakte al snel betrokken bij de vele servicemogelijkheden van de groep. Uiteindelijk werd ze voorzitter van de club.
Het was niet zo'n ongewone manier om betrokken te raken bij de Key Club, maar Morelands persoonlijke situatie op dat moment wel.
"Ik begon mijn dienstverband bij Kiwanis op een heel interessant punt in mijn leven," zegt ze. "Toen ik op de middelbare school zat, raakte ons gezin ons huis kwijt. Dus woonden we in een aantal opvanghuizen in de stad. Wat echt belangrijk was, zelfs ondanks die ontberingen, was dat ik vrijwilligerswerk bleef doen."
De moed om door te gaan
Moreland dankt Key Club, en de steun en het mentorschap van die club adviseur waarmee ze de eerste dag sprak, aan het feit dat ze de kracht en vastberadenheid heeft ontwikkeld om door te gaan met haar leiderschaps- en dienstverleningsreis.
Ze noemt het "grit". En ze definieert het zo: "Het maakt niet uit wat je omstandigheden zijn, wat je achtergrond is, als je gewoon die vastberadenheid van geest of ziel hebt, die onverzettelijke lading, dat je ondanks ontberingen nog steeds kunt dienen - zelfs als 16-jarige die zijn huis verloor - en mensen jou kunnen dienen."
Het is dan ook niet verwonderlijk dat Moreland, toen ze na haar middelbare school naar de Butler University in Indianapolis ging, die toewijding aan dienstverlening met zich meenam. De Circle K International club van Butler was inactief toen Moreland in 2007 aan haar studie begon, dus nam ze contact op met een ouderejaars en reactiveerde de club. Ze zou later dienen als luitenant gouverneur voor de CKI Metro-Fields divisie.
"Als je het ziet, ben je er al"
Als assistent in een van de studentenhuizen van de universiteit implementeerde Moreland mogelijkheden voor service learning voor de bewoners. Een daarvan was een programma dat ze Handen Houden met Onze Toekomst noemde en dat ze in de herfst van 2008 lanceerde. Haar moeder was een boekenclub begonnen voor het 7-jarige broertje van Moreland en wilde de jonge leden laten zien waar lezen en geletterdheid hen konden brengen.
Moreland nodigde de groep een dag uit in Butler. Ze koppelde elk kind aan een bewoner van haar studentenhuis. s Ochtends volgden de kinderen lessen met hun nieuwe mentoren, waarna ze samen lunchten en spraken over de mogelijkheden die de universiteit te bieden had.
"Iedereen vond het zo leuk dat we het programma in het tweede semester hebben voortgezet," zegt ze. "Het werd zo populair dat ik op mijn 19e een non-profitorganisatie heb opgericht, de Rose of Hope Foundation. Dat was mijn eerste ervaring met de geboorte van een service-learning programma dat bedoeld was om anderen te beïnvloeden."
Rose of Hope richtte zich op studenten die niet geloofden dat ze naar een hogeschool of universiteit konden gaan. Ze deden het niet goed op school en zagen onderwijs na de middelbare school niet als een realistisch doel.
"We wilden ze naar de campus brengen en ze echt enthousiast maken over de mogelijkheid," zegt Moreland. "Het hoofdthema was: 'Als je het kunt zien, ben je er al.' Het klinkt als magie, maar het is waar. Als je jezelf ergens ziet, begin je te willen praten met mensen die het belangrijk vinden om daar te zijn. Je begint het beter te doen omdat je daar wilt zijn. Je raakt geïntegreerd in deze gemeenschap van waarde. Dat zet je op een ander spoor. Het demystificeert de barrières die we in onze eigen geest opwerpen."
Een moment van een volledige cirkel
Moreland zou een master behalen aan de Indiana University-Bloomington Higher Education and Student Affairs, promoveren aan de Indiana Wesleyan University's Organizational Leadership en een graduate certificate programma afronden aan Harvard met het CAEL-programma in Cambridge, Massachusetts, VS.
Tegenwoordig werkt ze aan de Indiana University School of Education - Indianapolis als associate director voor Community Engagement en Coalition Building in het Collaborative for Equitable and Inclusive STEM Learning (CEISL). CEISL is een reeks met subsidies gefinancierde initiatieven die zijn ontworpen om duurzame ondersteuning te bieden bij een leven lang leren met technologie - met name voor leerlingen uit structureel gemarginaliseerde identiteiten en gemeenschappen.
Het is ver verwijderd van de uitdagingen waarmee ze werd geconfronteerd in een gezin dat dakloos was.
"Om er aan de andere kant uit te komen en nu te werken, mentor te zijn en door te gaan met leiderschap in de dienstverlening - het is een moment van een volledige cirkel", zegt ze. "Het is meer dan alleen een filosofische oproep tot actie. Het wordt iemands manier van denken. Je hebt de mogelijkheid om je stempel op de wereld te drukken.
"Als ik word gevraagd om vrijwilligerswerk te doen of te spreken voor iets van Kiwanis, doe ik altijd mee."