Kiwanians in Canada vluchtelingen uit Oekraïne helpen hun nieuwe land.
Door Julie Saetre
Kiwanians hebben een hart voor dienstverlening - en in Barrie, Ontario, Canada, strekt dat hart zich uit tot het helpen van gezinnen in nood van meer dan 7.700 kilometer ver weg.
In 2021 waren leden van de Kiwanis Club of Barrie - waaronder Helen Ellement en haar zus, Cathy Locke - aan het beslissen hoe ze de 100e verjaardag van de club zouden vieren. Tijdens een kerkdienst hoorden Ellement en Locke dat vluchtelingen uit Oekraïne naar Canada zouden reizen en onderdak nodig hadden. Locke was op dat moment bezig met de voorbereidingen om haar grote huis te verkopen zodat ze een kleinere woning kon kopen.
"Dus natuurlijk keken we elkaar aan," herinnert Ellement zich, "en zij zei: 'Ik weet wat ik ga doen.'"
Locke bood aan om een aantal binnenkomende vluchtelingen te huisvesten terwijl ze zich aanpasten aan het leven in een ander land, een nieuwe taal leerden en werk vonden. En Ellement bedacht een manier om het honderdjarig bestaan van de club te vieren: 100.000 CA$ uitgeven aan serviceprojecten, waarvan een derde de vluchten van de vluchtelingen naar Canada zou bekostigen.
Met de donatie van de club konden zes gezinnen - in totaal 33 mensen - verhuizen. Toen ze aankwamen, leidden Ellement, de huidige luitenant gouverneur van Kiwanis divisie 8, en Locke, nu voorzitter-elect van de club, de inspanningen om de gezinnen te helpen zich te vestigen. De zusters verzamelden benodigdheden, van beddengoed tot papierwaren, maakten doktersafspraken, zochten een dienst die kon helpen bij het bepalen van het niveau van de schoolgaande kinderen en hielpen zelfs bij het vinden van een baan voor sommige volwassenen.
"Eigenlijk alles wat je voor je eigen kinderen zou doen, dat is wat wij doen voor de Oekraïense gezinnen," zegt Ellement.
Vrijgevigheid beloond
In plaats van haar huis te verkopen, nodigde Locke de grootste familiegroep - twee ouders en 11 kinderen en tieners - uit om in het huis te komen wonen. Locke verhuisde naar wat een appartement op de benedenverdieping werd, compleet met aparte toegang; de familie verhuisde naar de rest van het huis.
De families hebben deze vrijgevigheid niet onbeloond gelaten.
"Ze hebben bij elke functie van Kiwanis gewerkt waar we hulp bij nodig hadden," zegt Ellement. "Dus ze hebben ons net zoveel geholpen als wij hen. Ze zijn fantastisch geweest."
Nu schrijven Ellement en Locke aanbevelingsbrieven om de families te helpen een permanente verblijfsvergunning in Canada te krijgen.
"Ze hebben allemaal een baan gekregen en ze hebben heel hard gewerkt. Ze zijn leden van hun gemeenschap geworden," zegt Ellement. "Ze voelen zich familie, en ze hebben het gevoel dat wij hun familie zijn."
Hoe heeft jouw club nieuwkomers in jouw gemeenschap ondersteund? Laat het ons weten op shareyourstory@kiwanis.org.