De Duitse Kiwanier Stefanie Uhrig denkt na over het starten en dienen in een club met haar familie.
Door Tony Knoderer
Sinds de oprichting in 2014 is de Kiwanis Club van Erbach/Odenwald, Duitsland, een belangrijk onderdeel van de familie van Stefanie Uhrig - en vice versa. Uhrig werd zelf chartervoorzitter van de club nadat haar man, geïnspireerd door het spelen in een door Kiwanis gesponsord golftoernooi met zijn vader in Oostenrijk, de club opende.
"Mijn man en zijn vader waren uitgenodigd door een klant en eerst dachten ze dat Kiwanis de naam van de golfclub was," vertelt ze. "Maar zodra die verwarring was opgelost, begon mijn man het idee te ontwikkelen om onze eigen Kiwanisclub op te richten."
Uhrigs eigen ouders sloten zich toen aan als stichtende leden. Haar schoonvader sloot zich uiteindelijk ook aan.
Meer dan tien jaar later bestaat de club uit bijna 40 leden. We vroegen Uhrig om via e-mail wat gedachten te delen over Kiwanis en de diensten van haar familie. Onze uitwisseling staat hieronder.
Kiwanis: Waarom was uw familie zo enthousiast over het oprichten van een Kiwanisclub?
Uhrig: Mijn familie en ik hebben altijd een geweldige relatie gehad door op verschillende gebieden samen te werken. Het voelde vanzelfsprekend om hen te vragen om samen met ons de club op te richten, en ze waren het er meteen mee eens. Mijn vader is inmiddels ook een tijdje voorzitter van de club geweest. Mijn moeder is al jaren penningmeester en we konden ons niet voorstellen dat iemand anders het werk half zo goed zou doen. We werken gewoon heel goed samen als een team, maar we hebben ook allemaal verschillende nieuwe vriendschappen gesloten dankzij Kiwanis - in onze club, in Duitsland en internationaal.
K: Hoe heeft het deel uitmaken van een club met verschillende leden van je familie je kijk op Kiwanis beïnvloed?
U: Ik geloof niet dat het feit dat mijn naaste familie deel uitmaakt van de club de manier heeft veranderd waarop ik mijn lidmaatschap zie of hoe ik Kiwanis zie, sinds we deze reis samen zijn begonnen. Maar ik geloof wel dat als ik alleen bij Kiwanis was gegaan, ik misschien niet zo betrokken zou zijn. Ik breng graag tijd door met mijn gezin en het feit dat ik het samenzijn met mijn gezin kan combineren met deelname aan Kiwanis-activiteiten maakt het veel gemakkelijker om mee te doen.
K: Hoe kwam je schoonvader erbij om deel uit te maken van de club?
U: Mijn schoonvader was eigenlijk de grondsteen van onze liefdadigheidsdienst. Hij was al heel lang een zeer actief lid van de plaatselijke Rotaryclub. Mijn man en ik hadden al bij verschillende Rotary-evenementen geholpen voordat we Kiwanis leerden kennen. Helaas is de plaatselijke Rotary club een beetje moeilijk (en destijds mochten er geen vrouwen lid worden, wat sindsdien veranderd is).
Daarom was mijn man zo enthousiast over het idee om een Kiwanisclub op te richten met gemotiveerde, energieke en vriendelijke mensen. Mijn schoonvader bleef een tijd Rotariër uit loyaliteit, maar realiseerde zich dat hij veel geschikter was voor onze Kiwanisclub, dus verliet hij Rotary en sloot zich bij ons aan.
K: Wat is het voordeel voor een club als meerdere generaties van een familie (of families) lid zijn?
U: Ik denk dat dat afhangt van de relatie tussen de familieleden. Er is altijd een gevaar dat familiezaken de club binnenkomen of andersom. Maar omdat onze familie heel liefdevol is en heel goed en respectvol kan samenwerken, genieten we van ons wederzijds gezelschap tijdens de evenementen. We kennen onze sterke en zwakke punten ook heel goed. We kunnen zien wanneer een van ons ondersteuning nodig heeft bij een evenement en soms zijn de communicatieroutes veel korter dan wanneer we niet de hele week nauw contact zouden hebben.
K: Uw kinderen [7 en 9 jaar] helpen bij sommige clubevenementen. Hoop je dat ze ooit mede-Kiwanianen worden?
U: Ja, ik hoop dat onze kinderen lid worden van onze club als ze oud genoeg zijn. (Of een andere Kiwanis club, als ze ergens anders wonen.) Het is heel belangrijk voor ons om onze waarden van het helpen van anderen over te brengen op onze kinderen. Maar als ze ervoor kiezen om deze waarden op een andere manier uit te dragen, zijn we daar net zo blij mee. Het hoeft geen Kiwanis te zijn als dat niet goed voelt voor hen. Er zijn veel goede manieren om mensen te helpen. Kiwanis is de manier voor mijn man, mijn ouders, mijn schoonvader en voor mij, en misschien is het de juiste manier voor onze kleintjes.
K: Wat hoop je dat je kinderen leren over Kiwanis (en service in het algemeen)?
U: Ik hoop dat ze zien dat anderen helpen heel leuk is. Ik hoop dat ze waarderen wat ze hebben en dat anderen net zoveel verdienen als wij. Op dit moment helpen ze heel graag bij verschillende evenementen en begrijpen ze dat het soms ook werk is, maar dat het altijd de moeite waard is.
K: Wat heb je over je familie geleerd toen je de club opende?
U: Niets wat ik nog niet wist: Dat ik altijd op ze kan rekenen, dat ze heel goed georganiseerd zijn, weten wat ze doen en dat ze gewoon weten hoe ze dingen voor elkaar moeten krijgen. We wisten al dat we geweldig zijn samen.
K: Wat zou je zeggen om andere leden aan te moedigen jongere generaties van hun familie lid te laten worden van Kiwanis?
U: Het is gewoon een geweldige manier om iets speciaals te delen, meer tijd met elkaar door te brengen en daarbij andere mensen te helpen. Zoals met alle jongere leden, kunnen jongere familieleden natuurlijk nieuwe ideeën en een frisse kijk op alles met zich meebrengen.
